نکته ها در مباحث

ساخت مصالح ساختمانی با دانه های قهوه

گروهی از دانشمندان کلمبیایی در طرحی ابتکاری مصالح ساختمانی جدیدی را با درجه مقاومت بالا ابداع کردند که به علت پائین بودن قیمت آن احتمالا می تواند در حل بحران مسکن در کلمبیا نقش بازی کند. ساخت مصالح ساختمانی با دانه های قهوه به گزارش شبکه تلویزیونی الجزیره، این دانشمندان می گویند خانه های ساخته شده از پسمانده دانه های قهوه شاید بهترین گزینه برای ساخت خانه های سنتی مقاوم در برابر رانش زمین باشد. دانه قهوه یکی از مهمترین منابع درامد کشاورزان در کلمبیا و یکی از مهمترین محصولات این کشور محسوب می شود. تعدادی از دانشمندان کلمبیایی توانستند عصاره دانه قهوه و پسماندهای حاصل از تولید دانه قهوه را از طریق مخلوط کردن آن با مواد مقاوم در برابر حرارت، به ماده ای مناسب برای ساخت خانه که بسیار شبیه به چوب است تبدیل کنند. این دانشمندان می گویند محصول جدید آنها به اندازه کافی مقاوم است که بتوان از آن برای ساخت خانه استفاده کرد. می توان صفحات تولید شده از این طریق را بدون نیاز به پیچ و میخ یا هر ماده دیگری در محل مورد نیاز نصب کرد. این صفحات، جایگزین بسیار مناسبی برای صفحات چوبی محسوب می شود و به حفظ جنگلهای کلمبیا کمک می کند. جرج مدینا استاد مهندسی صنایع در دانشگاه لس اندز که از جمله ابداع کنندگان مصالح ساختمانی جدید است گفت: ما برخلاف سایر کشورها جنگل مصنوعی نداریم ولی مقدار زیادی زباله طبیعی در اختیار داریم که پسمانده های دانه قهوه یکی از آنها است. ما آزمایش های زیادی روی پسمانده های مختلف انجام دادیم و بهترین جواب را از پسمانده های قهوه گرفتیم. با استفاده از صفحه های تولید شده از پسمانده دانه های قهوه می توان به راحتی خانه ای مناسب ساخت که فقط هفت هزار و پانصد دلار برای احداث آن هزینه می شود. چنین خانه ای سبکتر از خانه های ساخته شده از مصالح سنتی است و نیاز به زیرسازی محکمی ندارد. چنین مسئله ای برای ساکنان کلمبیا که با بارانهای فصلی و رانش زمین مواجه هستند امتیاز بزرگی محسوب می شود. چنین بارانهایی ممکن است موجب تخریب منازل سنتی بر سر ساکنان آن شود. سبک بودن منزل ساخته شده از پسمانده دانه های قهوه موجب می شود این منازل در برابر چنین حوادثی ایمنی بیشتری داشته باشند.

مدیریت و برنامه ریزی برای حفظ و مرمت در کاوش های باستان شناسی

 آثاری که از کاوشهای باستانشناسی به دست می آیند، مهمترین منابع مادی اطلاعاتی گذشته هستند. به همین دلیل وظیفه یک کاوشگر تنها کشف و بررسی این آثار نیست بلکه باید برای حفظ و حراست از آنها نیز به همان اندازه تلاش داشته باشد. با این که هم مرمتگران و هم باستانشناسان به موضوع یافته های باستانشناسی توجه خاصی دارند، در عین حال هر دو گروه نیز از دیدگاه متفاوتی به آن می نگرند. این تفاوت نگرش موجب بروز اختلاف گشته و برای حفظ و نگهداری و مراقبت از اشیا و محوطه های کاوش مشکلاتی به وجود می آورد. هدف این مقاله تدوین برنامه ای جامع برای حفظ و نگهداری یافته ها و بقایای محوطه باستانشناسی است که مورد استفاده هر دو گروه قرار گیرد.
مقدمه
محوطه های تاریخی، فرهنگی و باستانشناسی جلوه بارزی از تلاشها و فعالیتهای انسان و مبارزه او با جهان پیرامونش از گذشته های دور تاکنون است. نیاز مردمان به سرپناه، تلاش برای دست یافتن به غذا و مواد اولیه برای ساخت ابزار و لوازم مورد نیاز و کوشش برای تغییر طبیعت پیرامونشان منجر به برجای نهادن آثاری شده است که خود به مثابه نشانه و نمود فرهنگی عمل می کنند. همه اینها نشانه فیزیکی میراث فرهنگی ماست که با مفاهیم روحانی و مقدسی همراه است. اگرچه در اجرای طرحهای حفظ و مرمت محوطه ها و آثار تاریخی _ فرهنگی، جنبه های ملموس و مادی آنها مورد توجه قرار می گیرند؛ لیکن درک مفاهیم و ارزشهای معنوی و روحانی آنها نیز به همان اندازه مورد نیاز است.
به طور عمده در هر محوطه کاوش با دو گونه آثار روبرو هستیم یکی آثار قابل حمل یا اشیا که بایستی جدای از آثار معماری و بقایای محوطه با آن برخورد شود و دیگر آثار معماری و تزیینات وابسته به آن که الزاماً همراه با بقایای محوطه در جای خود باقی مانده و می باید برای اجرای عملیات حفظ و مرمت در برابر هر دو نوع آثار به دست آمده از کاوش همانجا حفظ شود؛ بنابراین لازم به توضیح است که یک محوطه باستان شناختی، بایستی به جنبه های محدود، کمیاب، ارزشمند و غیر قابل تجدید آنها توجه داشته باشیم زیرا:
1- دوره ساخت این آثار و تبعات فرهنگی آنها به پایان رسیده است.
 2- به وجود آورندگان آنها دیگر زنده نیستند.
 3- هرگز نمی توان آنها را از نو ساخت.
 4- دیگر نمی توان آنها را به وجود آورد 

*** نویسنده:  فریبا مجیدی ***
 

برای دریافت متن کامل در قالب فایل PDF  کلیک کنید.  

 

   

ساخت عمیق‌ترین استخر جهان

یک معمار ایتالیایی موفق به طراحی و ساخت عمیق‌ترین استخر جهان با عمق 40 متر شده است. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، معماری مشهور به نام «امانوئل بوآرتو»، استخر Y-40 Deep Joy را طراحی کرده و سازه مزبور در «هتل ترمه میلپینی» ایتالیا واقع شده است. عمیق‌ترین استخر جهان ماه ژوئن افتتاح شد و دارای ارتفاع شیرجه‌ای به اندازه یک ساختمان 12 طبقه یا 9 اتوبوس دو طبقه است که روی همدیگر قرار گرفته‌اند. شناگران می‌توانند از آب با دمای بین 32 تا 34 درجه سانتی‌گراد لذت ببرند. اضلاع سطحی استخر 21 در 18 متر اعلام شده اما مانند یک حفره چاه‌مانند به نظر می‌رسد. بازدیدکنندگان می‌توانند از تجهیزات شیرجه آزاد و غواصی استفاده کنند و همچنین غارهای زیرآبی برای غواصان مبتدی غار تدارک دیده شده است. یک تونل معلق زیرآبی نیز وجود دارد که کاملا شفاف است. یک اسکله حمام آفتاب در سقف استخر موجود است که در آن شناگران می‌توانند پس از تجربه شیرجه عمیق استراحت کنند. بوآرتی در حال پوشیدن استخر با چمن است تا در محیط پیرامونش درآمیزد. این سازه در تمامی سال باز است و فعالیت‌های انجام‌شده در آن شامل شیرجه آزاد، غواصی، فعالیت‌های ویژه برای زنان باردار و بسیاری تفریحات دیگر است. پیش از این استخر Nemo 33 در شهر بروکسل بلژیک عمیق‌ترین استخر سرپوشیده جهان بود. همچنین بزرگ‌ترین استخر شنای جهان در سال 2006 در شیلی ساخته شد و گفته می‌شود مساحت آن 20 هکتار است. هزینه ساخت این سازه در آن زمان بیش از 613 میلیون پوند اعلام شد.